Je bekijkt nu Huisje, tuintje, rommeltje… Samenwonen als HSP’er

Huisje, tuintje, rommeltje… Samenwonen als HSP’er

Aaaaah, samenwonen, the joy! Je kijkt er zo naar uit om voor de eerste keer lief en leed met elkaar te delen, voor elkaar te zorgen, niet meer alleen te zijn… Allemaal heel fijn, al zullen sommigen het ongetwijfeld ook (zachtjes) ‘in Keulen horen donderen’ na enkele weken in het nieuwe, en toch wel
zééér gezamenlijke, stekje. Akkoord, samenwonen is leuk, er zijn heel veel mooie dingen aan verbonden, zoals de connectie die je met de andere persoon hebt, de ‘inside jokes’ en, met een beetje geluk, de huishoudelijke klusjes die mooi verdeeld worden. Tegelijkertijd zullen sommigen na een tijdje tot de ontdekking komen dat niet alles rozengeur en maneschijn is, en dat samenwonen als HSP’er toch wat uitdagingen met zich meebrengt.

Mogelijke valkuilen

Als HSP’er ervaar je de wereld intenser, je verwerkt dingen dieper. Wanneer je echter te weinig energie hebt voor de verwerking van prikkels, of je krijgt gewoonweg te veel prikkels tegelijkertijd binnen, dan kan je dus overprikkeld geraken. Een logische reactie is dan dat je je terugtrekt of dat je eerder over je toeren geraakt. En soms zijn die dingen voor anderen, ook je ‘roomie’ moeilijk te begrijpen. Oops Troubles in paradise….

Wanneer je gaat samenwonen, kijk je ernaar uit om voor elkaar te zorgen. Wat in de praktijk echter vaak terugkomt bij mijn coachees is dat ze zich verantwoordelijk voelen voor de andere, dat ze alles voor hem of haar willen doen, terwijl het toch weleens fijn is wanneer iemand anders voor jou zorgt? HSP’ers hebben het moeilijk om hulp en zorg te aanvaarden. Of, ze zijn van mening dat ze zelf beter ‘zorgen’ (voor de ander of zichzelf). Hadden we het al gehad over perfectionisme? Dat dus!

Wat ik ook vaak hoor bij mijn coachees: Rommel, een hekel aan rommel! Need we say more? Rommel kan als prikkel beschouwd worden, het zorgt voor afleiding, en het kost energie. Dat willen wij, HSP’ers, uiteraard als de donder vermijden, maar wat als je ‘plus one’ daar anders over denkt?
Wat een beetje samenhangt met niet tegen rommel kunnen, is weinig ruimte voor zichzelf hebben, letterlijk én figuurlijk. HSP’ers hebben graag een eigen plekje, waar ze zichzelf kunnen zijn, waar ze tijd kunnen nemen voor ‘me-time’. Wanneer je samenwoont, is er minder vaak sprake van een eigen plekje, je deelt namelijk je woonst, en dus is het moeilijker om tijd voor jezelf in te plannen of om jezelf af te zonderen.

Enkele tips & tricks…

Hoe leuk samenwonen dus ook kan zijn, als HSP’er kan het een uitdaging zijn, en juist daarom geef ik graag enkele tips mee hoe je met bovenstaande ‘struggles’ kan (leren) omgaan:

Loslaten

Probeer los te laten. Perfectionisme zorgt voor heel mooie dingen, maar het kan ook een valkuil zijn wanneer je dingen deelt met iemand die (iets) minder perfectionistisch is. Stel jezelf de vraag: Hoe erg is het als de vaat wat langer op het aanrecht staat of als er een jas over de stoel hangt in plaats van aan de kapstok? Oké, dat is misschien totaal onnodige rommel, maar… gaat de wereld stoppen met draaien? Nee! Probeer rommel dus te relativeren. Hetzelfde geldt voor het zorgen voor elkaar. Jij zorgt ongetwijfeld enorm goed voor jouw ‘roomie’, maar wil dat zeggen dat het kopje thee dat hij of zij voor jou neerzet minder lekker is? Waarschijnlijk niet, tenzij de gember vergeten wordt natuurlijk (knipoog)!
Probeer er dus gerust van te genieten wanneer er eens voor jou gezorgd wordt, in plaats van omgekeerd. Dit is wellicht één van de moeilijkste stappen, maar indien je dit onder de knie krijgt, wordt samenwonen ook voor jou als HSP’er een meerwaarde ipv uitdaging.

Stel grenzen

Stel grenzen. Zelfzorg is enorm belangrijk, ook (of vooral) voor HSP’ers, omdat het je helpt prikkels te verwerken. Je zal merken dat je af en toe ruimte voor jezelf nodig hebt, en belangrijk is dan dat jij en alleen jij die grenzen stelt. Zonder je ook fysiek af wanneer je het nodig hebt, en geef aan aan je plus-one dat jij tijd nodig hebt voor activiteiten waar je zelf energie uit haalt. En zo komen we ineens bij de volgende tip…

Communiceer!

Wanneer je open communiceert met je partner, kunnen jullie beiden aangeven wat je fijn vindt en wat je graag anders zou zien. HSP’ers voelen sterk aan wat de anderen voelen en halen veel informatie uit datgene wat net niet gezegd wordt. Verwacht niet dat iedereen dat zomaar doet, en dus ook niet je partner. Iedereen is anders, en sommigen hebben nood aan een duidelijke, uitgesproken boodschap. Open communiceren langs beide kanten zorgt ervoor dat er geen misverstanden ontstaan. Geef duidelijk je grenzen aan, zo zal je partner begrijpen dat me-time niet betekent dat je niet bij elkaar wil zijn, maar dat het gewoon nodig is om voor jezelf te zorgen.

Zo, laat je niet afschrikken, samenwonen is echt iets om naar uit te kijken, ook als HSP’er 🙂 want met open communicatie, het stellen van grenzen en proberen loslaten kom je waarschijnlijk al een heel eind.

En vergeet niet: It takes two to Tango! Wederzijds respect is onmiskenbaar in een relatie én bijgevolg ook bij samenwonen.

Wil je graag ondersteuning om beter te leren jouw grenzen aan te geven, los te laten en/of open te communiceren? Aarzel dan niet om een kennismakingsgesprek in te plannen.

Liefs,

Laura

Geef een antwoord