Ik besloot zelf naar de dokter te gaan om even wat afstand te kunnen creëren van mijn werk. De huisarts besloot dat ik rust nodig had en schreef me een maand thuis. Ik voelde echter diep vanbinnen dat dit niet was wat ik nodig had. Ik wilde weten wat er met mij aan de hand was en hoe ik verandering kon brengen. In plaats van een maand besloot ik één week thuis te blijven, voldoende tijd om te starten met een nieuw onderzoek!

Ik ontdekte een link tussen burn-out en hoogsensitiviteit en begon te lezen in het boek ‘Leven met hooggevoeligheid’ van Susan Marletta Hart. En daar was het dan. Dé (h)erkenning waarnaar ik op zoek was. Er waren nog andere mensen die zich net zoals mij zich anders voelden.. Wel 15 tot 20% van de bevolking.

Nu ik wist wat er aan de hand was, moest ik een beslissing nemen over hoe ik het verder wilde aanpakken. Na één week ging ik terug naar mijn job en diende ik mijn ontslag in. Ik besefte namelijk dat werk niet zo belangrijk is als ik dacht dat het was. Mijn familie, mijn gezondheid, mijn geluk… Dat zou vanaf nu mijn prioriteit worden!

Mijn werkgever wilde mijn ontslag niet aanvaarden en bood aan dat ik zelf een functie mocht kiezen. Om deze reden creëerde ik een nieuwe functie. Een functie waarbij de focus werd gelegd op het welzijn en de ontwikkeling van de medewerkers. Daarnaast paste ik mijn voorwaarden aan: Ik zou minstens éénmaal per week mogen thuiswerken en maximum 10 uur per dag werken (waarvan ik later uiteraard besefte dat dit nog steeds teveel was :)).

Ze gingen akkoord. Ondanks dat ik een aantal maanden mijn zelf gecreëerde job kon uitvoeren, merkte ik dat de cultuur en waarden van het bedrijf ongewijzigd bleven. Eén functie zou hier niets aan veranderen. Ik besloot dan ook om het bedrijf voorgoed te verlaten.

Ondertussen focuste ik mij op mijn persoonlijke ontwikkeling: Ik ging op zoek naar mijn waarden en visie. Ik ontdekte hoe IK in het leven wilde staan en hoe ik oprecht gelukkig kon zijn.